Amerika'da bir AFS'li

Amerika’ya geleli altı ay olmuş.Zaman ne kadar da hızlı akıp gidiyor.Ben buraya AFS ile geldim.Size buradaki yaşamımdan bahsedeceğim.

Oryantasyonlarda çok eğlenmiştik.Herkes çok heyecanlıydı.Hayaller çok güzeldi.Amerika içimi kıpır kıpır ediyordu.Ben bu ülkeyi görmeden aşık olmuştum.Herşey birer Hollywood filmiydi sanki.Liseliyim ben, nereden bilebilirdim lisede bir değişim öğrencisi olarak Amerika’yı tanıma fırsatını elde edeceğim.Elbette bilemezdim.Ne güzel şey şu hayat!

Yaşadığım şehir Cannon Falls, Minnesota eyaletinin güzel yerlerinden birisi.Duyduğuma göre 8 ay boyunca toprak görmeye hasretmiş burada insanlar.Heryer kar ve tipi, buranın soğuğu Ankara soğuklarına da benzemiyor.İliklerinize bir kez vardı mı kurtulamıyorsunuz renk değişimlerinizden.Buradaki insanlar bu durumu yadırgamıyor.Onlar için hep böyle çünkü.Alışmışlar bu şekilde yaşamaya, kutuplarda bile insan varlığından haberim var evet neden burada da olmasın ki?

Okulum Cannon Falls High School, evime 20 km mesafede, host edildiğim evdeki kardeşle beraber gidip geliyoruz.Ben bariz şekilde mosmor kesilirken soğuktan, onun için her şey normal seyrinde gidiyordu.İnsanlar garipler, neden morardığımı, hastalıklı olup olmadığımı soruyorlar.Üşümekten mosmor kesildiğimi kabullenemiyorlar çünkü onlar benim doğuyup büyüdüğüm yerdeki alışkanlıklarımı nereden bilebilirler?

Arkadaş çevresi edinmek oldukça zor amerikada…Öyle kişiler var ki, how are you? Diye sorup daha cevap vermemi beklemeden arkasını dönüp gidiyorlar.Sosyal bilimler derslerinden hiçbirşey anlamıyorum.Matematik mi? Alasını yapıyorum.Hatta en iyi bildiğim şey burada matematik ve geometri, anlamayanlara anlatıyorum bu sayede insanlarla az çok muhabbetim oluyor ve çevre yaptığımı düşünüp kendimi sevince boğuyorum.En iyi arkadaşım Nathan adında tipik Amerikalı bir velet.O az çok derdimi dinliyor, birlikte şakaşıyoruz.Birgün beraber alışverişe gitmek istedi tabi red etmedim.En iyi arkadaşım Nathan işte…Amerikada liseler öğrencilerin hayattan soğumalarına sebep veren türden ödevler veriyor.Yazmaktan ellerimin nasır tuttuğunu görünce ilkokuldaki Hasan hocamın aynı parçayı 10 kez yazmamızı isteyen ödevleri aklıma geliyor.Ama o ilkokuldu ben ise burada senior düzeyde lise okuyorum.Olucak iş değil… Sınav zamanları çok şaşırdığım anlar oldu burada.Öyle ki hoca sınıftan çıktığında kimse birbirinden kopya çekmiyor.Ben Türkiyedeyken hoca gözünü başka bir yere çevirse, arkadaşımdan bir şeyler kapmayı veya ona birkaç kopya vermeyi kendime görev bilmiştim.Burası çok garip çok…

Host ailem üç kişiden oluşan bir çekirdek aile.Onlara mom, dad ve brother diyorum.Annem Kate, Babam Weston, kardeşim Zac… Evimizde 2 golden cinsi bir tane de samoyed cinsi köpek var.Ben köpekleri çok severim.O konuda turnayı gözünden vurdum şanslıyım…Ailemle yaptığım en büyük aktivite ilk zamanlarda bahçe temizlemekti.Onlardan daha fazlasını bekledim hep ama işleri güçleri olan bu insanlar benimle ne kadar fazla ilgilenebilirlerdi ki? Unutmamalıyım ben buraya herkesten beklenti oluşturmak için gelmedim.Geriye kaldı beş ayım.Iyi, uyumlu değerlendirmem gerekiyor.

Aile ile alışverişe gitmek benim severek gerçekleştirdiğim bir şey.Yılda en fazla üç kez evlerine yoğurt alan bu aile benim yoğurt sevdam yüzünden yoğurda alıştı.Üstelik burada kimse yoğurdu sade yemiyor.İçine şeker, bisküvi kakao gibi bir şeyler ekleyerek yiyorlar.Ben yoğurdu sade kaşıkladığımda çok şaşırdılar. –I like yoghurt without sugar, I said…

Giyim burada oldukça ucuz.Teknolojik aletler de oldukça ucuz.Türkiyeden babam harçlık gönderdikçe ben burada alışveriş yapıyorum.Nikon marka güzel bir kamera aldım ve fotoğrafçılığa merak saldım.Amerikada ne buldum çekiyorum.Otu boku ayırt etmeksizin burada geçirdiğim her anı ölümsüzleştirmek benim için zorunlu bir ihtiyaçmış gibi hissediyorum.Nisan ayında AFS ile amerikaya gelmiş diğer Türk dostlarımla Chicago’da buluşacağız.Bunun için host family den izin almak çok güç oldu ama afs bünyesi buna izin verdiği için başarıya ulaştım.
Hikayem şimdilik bu kadar daha detaylı yazılar da yazacağım elbette.